Бывай, Нясьвіж, мой горад родны!
З душою лёгкай, непакутнай
Я еду ўдаль. Ты ж – не свабодны
Пасады цяжкай і маруднай
Стаяць тут, лічачы стагодзьдзі,
Быць сьведкам тысячы падзей...
Бывайце, родныя мне людзі,
Хоць, не знаёмы мы хутчэй.
Бывай, Нясьвіж, горад дзяцінства,
Каханьня зорнага ды мрой...
З табой жыла я ў адзінстве,
Але табе была чужой.
Ты не прымаў мяне сваею
І сэрца разьбіваў у кроў,
Але час прыйдзе – я сагрэю
Тваю сатлелую любоў.
Бывай, Нясьвіж, я не крыўдую,
Што я адрынута табою
За мары, за любоў сьляпую...
Твой вобраз я бяру з сабою.
|
|
